ΒΙΟΘΥΜΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ - ΚΛΙΝΙΚΗ ΥΠΝΩΣΗ

Η ζωή είναι μια σπίθα ανάμεσα σε δύο όμοια κενά, το σκοτάδι πριν τη γέννηση και το σκοτάδι μετά το θάνατο. Μια αγαπημένη, υπαρξιακά σχεδόν παρηγορητική, πρόταση του Irvin D. Yalom.

Πως μπορεί άραγε, κανείς να ζει αυτή τη σπίθα πιο εκπληρωμένα; Πως μπορούμε να πλοηγηθούμε με μεγαλύτερη ενσυνειδητότητα, επίγνωση, βαθιά άνεση και αυτοπεποίθηση στην καθημερινότητα της ζωής και στις διαρκείς προκλήσεις και αλληλεπιδράσεις μας; Συχνά, ίσως σκεφτόμαστε, πως ενώ έχουμε συνειδητοποιήσει τις αιτίες των προβλημάτων μας και έχουμε συνδέσει ακόμα και τις καταστάσεις ή τις συνθήκες μέσα στις οποίες δυσκολεύομαστε, δεν μπορούμε να αλλάξουμε αυτό που νιώθουμε, ή τον τρόπο που αυθόρμητα φερόμαστε, όσο και να προσπαθούμε συνειδητά να ελέγξουμε το συναίσθημα μας, την απρόσφορη συμπεριφορά, ή την αρνητική σκέψη, κάποιες στιγμές απλώς νιώθουμε πως "έτσι μας βγαίνει". Εδώ έρχεται να βοηθήσει η Βιοθυμικη Ψυχοθεραπεία Βάθους μέσω Κλινικής Ύπνωσης.

Η Βιοθυμική Ψυχοθεραπεία/ Κλινική Ύπνωση εφαρμόζεται αποτελεσματικά στη θεραπεία όλων των ψυχοσυναισθηματικών και ψυχοφυσιολογικών διαταραχών:

  • Κατάθλιψη

  • Φοβίες

  • Άγχος και Κρίσεις Πανικού

  • Διαταραχές Προσωπικότητας

  • Προβλήματα Σχέσεων

  • Προβλήματα Ελέγχου του Θυμού

  • Προβλήματα Πρόσληψης Τροφής

  • Αύξηση Συμμόρφωσης στη Φαρμακευτική Αγωγή

  • Χρόνιος Πόνος

  • Ασθένεια

  • Ψυχοσωματικές Διαταραχές

  • Αυτοάνοσα

  • Αϋπνίες

  • Σεξουαλικά Προβλήματα

  • Ψυχοτραυματικό Στρες

  • Διακοπή καπνίσματος

 

Τι είναι η Βιοθυμική Ψυχοθεραπεία;

Η Βιοθυμική Ψυχοθεραπεία αποτελεί την πιο σύγχρονη εξέλιξη των Θεραπειών του Υποσυνειδήτου ή Θεραπειών του Συναισθήματος, με αναγνωρίσιμες καταβολές σε συγκεκριμένες προσεγγίσεις στην κλινική ύπνωση, όπως η νεο-ερικσονιακή, η θεραπεία των Καταστάσεων του Εγώ, το Συμβολόδραμα και η Αναλυτική Υπνοθεραπεία. Αναφέρεται σε μία συγκεκριμένη βραχεία ψυχοθεραπευτική προσέγγιση, μέθοδο και διαδικασία, η οποία απευθύνεται άμεσα σε όλα τα επίπεδα και υποστρώματα των νευροβιολογικών, των συγκινησιακών (θυμικών), των συναισθηματικών, αλλά και των γνωστικών και συμπεριφορικών λειτουργιών του ανθρώπου.

Η βασική αρχή των Θεραπειών του Υποσυνειδήτου είναι ότι οι περισσότερες (αν όχι όλες) οι διαταραχές και τα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνονται, έχουν τη ρίζα τους στο βαθύ ασυνείδητο και διατηρούνται μέσω των δυναμικών του. Το βαθύ ασυνείδητο λοιπόν είναι το μόνο επίπεδο στο οποίο μπορούν να λυθούν αποτελεσματικά. Αυτό ισχύει εξ ίσου για τα περίπλοκα, βαθιά ψυχολογικά και ψυχοσωματικά προβλήματα και διαταραχές καθώς και για τα πιο απλά προβλήματα.

Στόχο αποτελεί ο εντοπισμός της αρχικής, ή «κρίσιμης» όπως ονομάζεται, συναισθηματικής εμπειρίας, που βρίσκεται στη ρίζα των συμπτωμάτων ή των προβλημάτων από τα οποία υποφέρει ο πελάτης. Θεωρείται ότι μόνο μέσω του εντοπισμού αυτής της κρίσιμης αρχικής εμπειρίας και της απελευθέρωσης των συναισθημάτων που περιέχει, μπορεί να συντελεστεί αληθινή, πλήρης, ριζική και μόνιμη θεραπεία ενός προβλήματος.

Τα διάφορα ψυχολογικά, συναισθηματικά και ψυχοσωματικά προβλήματα και συμπτώματα από τα οποία υποφέρουμε, δεν προκαλούνται απαραίτητα από τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος. Πολύ συχνά, προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε σαν ενήλικες, προέρχονται από παρερμηνείες (μερικές φορές ακραίες) εμπειριών που είχαμε στη βρεφική και νηπιακή ηλικία. Στόχος λοιπόν είναι η κινητοποίηση μιας διαδικασίας βιωματικής ώριμης αξιολόγησης και μάθησης σε βαθύ ασυνείδητο επίπεδο.

Η Βιοθυμική δε διαχωρίζει θεωρητικά ή πρακτικά το νευροβιολογικό από το θυμικό ή το συναισθηματικό ή ακόμη και το γνωστικό-συμπεριφορικό πεδίο. Δεν θεωρεί απλά ότι οι λειτουργίες αυτές είναι αλληλένδετες, θεωρεί ότι στον ενήλικα είναι ταυτόσημες σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας ή δράσης τους. Αυτό ισχύει ακόμα και στην εξωτερική εκδήλωση του συναισθήματος με τις αντίστοιχες νοητικές απεικονίσεις, σκέψεις και συμπεριφορές. Με λίγα λόγια, η Βιοθυμική βλέπει τον άνθρωπο από μια ολιστική, λειτουργική σκοπιά και όχι απλά σαν ένα σύνολο αλληλένδετων μεν, αλλά ανεξάρτητων λειτουργιών. Ωστόσο, ο απώτερος στόχος της Βιοθυμικής Ψυχοθεραπείας, είναι η αποκωδικοποίηση και αναπλαισίωση των προλεκτικών / προσυμβολικών συγκινησιακών – νευρολογικών κωδικοποιήσεων, οι οποίες δημιουργούν τις προδιαθέσεις για την ανάπτυξη και διατήρηση ψυχοσυναισθηματικών και ψυχοσωματικών διαταραχών.

Η Βιοθυμική Θεραπεία αναπτύχθηκε το 2008 μέσα από την κλινική έρευνα και εμπειρία μιας ομάδας ειδικών της ψυχικής υγείας, με επικεφαλής τον Γιάννη Δόβελο σε συνεργασία με τον Ian White.

Το θεωρητικό υπόβαθρο το οποίο καθορίζει την πρακτική της Βιοθυμικής Ψυχοθεραπείας/Υπνοθεραπείας, διαφέρει από αυτό άλλων προσεγγίσεων στην κλινική ύπνωση. Οι θεωρητικές βάσεις στις οποίες στηρίζεται η Βιοθυμική, όπως προκύπτει και από την ονομασία της, είναι κυρίως οι τελευταίες έρευνες στη νευροβιολογία του συναισθήματος της σύγχρονης συγκινησιακής νευροεπιστήμης (Affective Neuroscience), οι θεωρητικές και πρακτικές αρχές της Affect-Logic, όπως έχουν διατυπωθεί από τον Ελβετό ψυχίατρο Luc Ciompi, καθώς και η θεωρία των καταστάσεων του εγώ όπως έχει διαμορφωθεί από τους John και Helen Watkins και άλλους. Επίσης, σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Βιοθυμικής θεραπείας, έχουν παίξει οι θεωρητικές και πρακτικές συνδέσεις της νευροεπιστήμης με την ψυχοθεραπεία του Αυστραλού Ian White, καθώς και οι πρακτικές εφαρμογές της θεραπείας που ανέπτυξε ο White με βάση αυτές τις συνδέσεις (Clinical Affectology ή Afx Therapy). Σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο, η Βιοθυμική υποστηρίζεται και από τις έρευνες και θεωρίες της Επιγενετικής, καθώς και τις θεωρίες της κβαντικής ψυχολογίας και της ψυχολογίας του χάους.

Βιβλιογραφία / Πηγές:

Ιωάννης Δόβελος, Σύγχρονη Κλινική Ύπνωση / Βιοθυμική Υπνοθεραπεία

Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής

*Δυνατότητα για online Συνεδρίες

“Όλοι έχουμε ένα ανυποψίαστο απόθεμα δύναμης μέσα μας που προκύπτει όταν η ζωή μας δοκιμάζει.”

— Jorge Bucay

Τι είναι η Κλινική Ύπνωση και γιατί χρησιμοποιείται στην Βιοθυμικη Ψυχοθεραπεία;

 

Η Κλινική Ύπνωση/ Βιοθυμική Ψυχοθεραπεία αποτελεί μια βραχεία και ιδιαίτερα αποτελεσματική μορφή ψυχοθεραπείας που χρησιμοποιεί την ύπνωση ως εργαλείο. Η έννοια της ύπνωσης μπορεί καλύτερα να εξηγηθεί ως μια κατάσταση επιλεκτικής συγκέντρωσης της προσοχής, ή μια κατάσταση κατά την οποία ο νους απομακρύνει σταδιακά την εστίαση του από την εξωτερική πραγματικότητα ή αλλιώς, ελαττώνεται η προσοχή που δίνει στα ερεθίσματα που προέρχονται από το εξωτερικό περιβάλλον. Επί της ουσίας αυτό που συμβαίνει είναι η μετατόπιση της εστίασης στον εσωτερικό νου με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται, αυτό που στη Βιοθυμική ονομάζουμε "διαφοροποιημένη κατάσταση συνείδησης". Μέσω αυτής της κατάστασης, επιτυγχάνεται η πρόσβαση στο ασυνείδητο, όπου βρίσκεται συγκεντρωμένη όλη η γνώση αλλά και οι εμπειρίες του ατόμου.

Έτσι, η φαντασία αποδεσμεύεται από τους περιορισμούς της πραγματικότητας και της λογικής, του χώρου και του χρόνου. Ο άνθρωπος «αφήνει τα πράγματα να συμβαίνουν» μέσω του υποσυνείδητου νου, αντί να προσπαθεί να τα κάνει να συμβούν με τον συνειδητό νου. Έτσι, ελεύθερος από το άγχος και αποδεσμευμένος από την κυριαρχία του αναλυτικού νου, μπορεί σταδιακά να επικεντρωθεί στα πράγματα που θέλει να κατανοήσει και να αλλάξει μέσα στον εαυτό του.

Ο όρος που συχνά χρησιμοποιείται για να περιγράψει την κατάσταση που βρίσκεται το άτομο εν υπνώσει, ονομάζεται trance. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια έμφυτη ικανότητα του ατόμου να εστιάζει εσωτερικά στον εαυτό. Με άλλα λόγια η ύπνωση είναι μια οικεία κατάσταση, στην οποία μπαίνουμε και βγαίνουμε αρκετές φορές μέσα στη μέρα, χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιες φορές να απορροφηθούμε τόσο πολύ σε μια σκέψη ή να εστιάσουμε την προσοχή μας σε μια κατάσταση χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει γύρω μας. Πολύ συχνά σε μια τέτοια κατάσταση μπορεί να χάσουμε για λίγο την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Επί της ουσίας, αυτό που βιώνουμε είναι μια διαφοροποιημένη κατάσταση συνείδησης, ή με άλλα λόγια υπνωτική εμπειρία.

Είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί πως η ύπνωση δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την κατάσταση του ύπνου. Δε θα μπορούσε άλλωστε, καθώς στην κατάσταση της ύπνωσης δε σταματά η επεξεργασία, αντιθέτως ο εγκέφαλος βρίσκεται σε κατάσταση εγρήγορσης κατά την οποία το άτομο στρέφεται στην εσωτερική, βαθιά πραγματικότητα, την οποία ο συνειδητός νους είναι δύσκολο να αντιληφθεί. Επίσης, παρά το γεγονός ότι το σύστημα είναι πλέον εστιασμένο εσωτερικά, υπάρχει όξυνση όλων των αισθήσεων και το άτομο εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται ήχους όπως και οτιδήποτε συμβαίνει στην εξωτερική πραγματικότητα.

Η ίδια η ύπνωση επομένως είναι απλώς μια κατάσταση, ή ένας τρόπος χρησιμοποίησης του νου, δεν είναι θεραπεία. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, στη Βιοθυμική Ψυχοθεραπεία χρησιμοποιείται αυτή η έμφυτη ικανότητα του ανθρώπου, ως εργαλείο με σκοπό το ίδιο το άτομο να διεισδύσει στον ασυνείδητο νου και χωρίς τους περισπασμούς του συνειδητού νου να οδηγηθεί αποτελεσματικά στην επίλυση των προβλημάτων, που επεκτείνονται πλέον στην καθημερινότητά του. Αυτό που βασικά δίνει τα σημαντικά θεραπευτικά αποτελέσματα δεν είναι η ίδια η ύπνωση, αλλά η ψυχοθεραπεία που γίνεται κατά τη διάρκεια της ύπνωσης.

Πηγή: https://psychotherapia.gr/v2/

*Δυνατότητα για online Συνεδρίες

“Το πρόβλημα στη θεραπεία είναι πάντα πώς να μετακινηθείς από μια αναποτελεσματική διανοητική αποτίμηση μιας αλήθειας για τον εαυτό σου σε μια συγκινησιακή βίωσή της. Μόνο όταν η θεραπεία προκαλεί βαθιά συναισθήματα γίνεται μια πανίσχυρη δύναμη αλλαγής.”

— Irvin D. Yallom